Undanfarnar þrjár vikur er ég búin að vakna við minnsta hljóð frá Benedikt og get ekki sofnað aftur. Núna er klukkan t.d. 4:10 og ég er búin að vera vakandi síðan kl. 3:30. Alveg hata ég þegar að þetta kemur fyrir. Loksins þegar að Benedikt er byrjaður að sofa eiginlega alla nóttina þá get ég ekki sofið. Enda fær hann að sofa í eigin herbergi í nótt og vonandi get ég þá sofið betur. Orðin frekar pirruð á að fara að sofa kl. 21 á kvöldin, annars verð ég bara út úr heiminum af þreytu.

Helgin var voðalega fín. Buðum vinnufélögum hans Árna í sælkeraklúbbinn, vorum nú reyndar frekar fá miðað við seinast en við skemmtum okkur mjög vel. Benedikt var settur í næturpössun þannig að ég naut þess að geta sofið heila nótt án þess að vakna :). Á sunnudaginn fór ég í bíó með Hildi og Eddu, fórum á The painted veil með Edward Norton og Naomi Watts. Ekta stelpumynd, frekar róleg en mér fannst hún voða fín. Alltof langt síðan að ég hef farið í bíó, fór seinast þegar að ég var komin ca. 6 mánuði á leið minnir mig.

Í einum þætti af Sex and the city talar Carrie um þetta þrennt í lífinu sem skiptir okkur mestu máli; vinirnir, starfið og makinn. Hún veltir þeirri spurningu fyrir sér af hverju við erum aldrei ánægð með tvennt af þessu þrennu, t.d. frábæra vini og yndislegan maka. Í mínu tilviki vantar mig starf, ekki það að ég sé ekki yfir mig ánægð með Árnann minn og vinina mína. Það sem við störfum er bara svo gríðarlega stór hluti af lífi okkar. Þegar að við kynnumst nýjum aðila þá er vanalega fyrsta spurningin: Hvað gerirðu? Og hvað á maður að segja þegar að maður gerir í raun ekki neitt? Er ekki skilgreindur sem neitt ákveðið?

Ég er hamingjusöm þegar að ég lít á lífið mitt frá sjónarhorni manneskju sem er ánægð með fjölskylduna sína. Ég á frábæran mann sem virðist alltaf skynja hvernig mér líður, getur komið mér til að hlæja þegar mér líður illa og er í raun besti vinur minn . Ég á yndislegan dreng sem vantar allan minn stuðning til að geta orðið hamingjusamur einstaklingur og ég vona að ég geti veitt honum allt sem hann þarf á lífsleiðinni. Ég á æðislega vini, vini sem ég get treyst á að séu til staðar þegar að mig vantar einhvern til að taka utan um mig, hlusta á mig eða hlæja með mér.

Ef ég hinsvegar lít á lífið mitt frá sjónarhorni manneskju sem er búin að mennta sig og vil fara að nýta sér námið í góðu starfi þá er ég ekki hamingjusöm. Ég er mjög niðurdregin, það að fara í viðtöl aftur og aftur og vera alltaf neitað er mjög niðurdrepandi. Mér líður eins og ég sé óhæf, sé búin að eyða 5 árum af lífi mínu í nám sem kannski hentar mér ekki. Fólkið í kringum mig er mjög duglegt að segja að ég eigi ekki að hafa áhyggjur, þetta komi allt með kalda vatninu. Þeir sem þekkja mig hins vegar best vita að það er ekki í mínu eðli að hafa ekki áhyggjur, ég þarf helst að vera komin með vinnu 3 mánuðum áður en ég á að hefja störf. Núna eru ca. 8 vikur þangað til að fæðingarorlofið mitt er búið og ég er ekki komin með starf. Mér líður alls ekki vel. Við fjölskyldan þurfum á því að halda að ég fái starf, við erum með ýmsar fjárhagslegar skuldbindingar sem ekkert er hægt að neita með því að segja: Ég er ekki með vinnu og get því ekki borgað.

Allir virðast líka hafa skoðun á þessu vandamáli mínu. Sumir segja að ég eigi bara að taka hvaða vinnu sem er - ég er hinsvegar ekki sammála því. Ég er búin að mennta mig í ákveðnu fagi í 5 ár og auðvitað vil ég vinna við eitthvað tengt því. Það er nú samt ekki þar með sagt að ég segi nei við vinnu sem er ekki sálfræðitengd, ég ætla mér hinsvegar ekki að fara að vinna við skúringar eða þess háttar. Ég lít alls ekki niður á þá sem vinna þannig vinnu og ég er á engan hátt betri en þeir en ég er með menntun og ég tími ekki að láta hana fara til spillis. Erfiðar spurningar sem hvíla á manni þessa dagana, á ég að halda áfram að leita mér að vinnu sem ég verð ánægð með eða bara sækja um "einhver" störf og láta menntunina lönd og leið?

Það eru örugglega einhverjir sem hugsa: Hvaða röfl er þetta í manneskjunni, ekkert mál að fara bara að vinna einhvers staðar og skipta svo um vinnu. Ég er hinsvegar komin með upp í kok að sætta mig við vinnuna mína, ég gerði það allan þann tíma sem ég var í námi. Ég vann sumarstörf sem mér líkaði í raun ekki við, fannst vinnan hundleiðinleg og gat ekki beðið eftir því að skólinn byrjaði aftur. Mér finnst ég alveg eiga skilið núna að fá vinnu sem ég verð ánægð í.

Jæja, ekki náðum við að komast upp úr undankeppninni. Eiríkur stóð sig samt rosalega vel og má alveg vera stoltur af frammistöðunni. Þetta er greinilega orðið Austur-Eurovision, þ.e.a.s. öll þau 10 lög sem komast áfram eru á því svæði. En þar sem að allar bloggsíður eru uppfullar um þetta efni þá er ég eiginlega komin með upp í kok af þessu umræðuefni. Við ráðum hvort sem er ekki neinu hvort/hvenær keppninni verður breytt þannig að það þýðir voðalega lítið að æsa sig yfir þessu. Hinsvegar finnst mér Sigmar alltaf jafn frábær sem þulur, hann var alveg að brillera með ýmsum skotum á keppendurna/lögin.

Ég fann mér eitt land til að halda með, Serbía. Fannst lagið frá þeim alveg svakalega grípandi og vel sungið. Ég var líka búin að heyra lagið frá Grikklandi og finnst það ekta sumarsmellur þannig að þessi tvö lönd fá mitt atkvæði.

Við vorum búin að bjóða Karen og Grétari í heimsókn annað kvöld og ég var búin að búa til spurningalista um Eurovision (enda algjör nörd þegar að kemur að Eurovision) og smá keppni um fimm efstu sætin. En svo komast þau kannski ekki því að Grétar er hálfveikur, vona nú samt að þau komist :). Alltaf svo gaman að fara í smá keppni um Eurovision.

Kosningar á morgun, ég er nú sammála flestum að mér finnst þessi kosningabarátta hafa verið frekar daufleg. Reyndar skiptir það nú ekki máli fyrir mig þar sem að ég læt ekki stjórnast af auglýsingum rétt fyrir kosningar, hvað þá þegar að stjórnarflokkarnir reyna að ná sér í atkvæði með því að gera eitthvað þremur vikum fyrir kosningar en eru búnir að vera nokkurn veginn aðgerðalausir seinustu 4 ár (og rauninni lengur).

Það var svaka gaman á stelpukvöldinu. Við pöntuðum pizzu, drukkum kokteila og jellyskot, fórum í drykkjuleik og dönsuðum út um alla íbúð. Fórum svo niður í bæ um eittleytið, kíktum fyrst á Glauminn en leist ekkert á stemmninguna þar þannig að við fórum á Hressó þar sem að við dönsuðum samfleytt í tvo tíma. Frábær tónlist þar. Ég fór reyndar heim um þrjúleytið en hinar stelpurnar voru eitthvað lengur. Erum að spá í að gera þetta að árlegum viðburði, við skemmtum okkur svo vel.

Annars virðist ég hafa náð mér í einhverja kvefpest, var frekar mikið slöpp í gær en líður betur í dag. Sem betur fer var Árni heima bæði í dag og í gær, var ekki alveg að geta hugsað um Benedikt svona veik, sérstaklega þar sem að mér leið eins og hausinn á mér væri að springa. Ekki alveg það besta í heimi þegar að litli stubburinn æfir söngröddina :).

Svo er það Eurovision á morgun, ég er ekki búin að geta fylgst með undanfara keppninnar eins og ég hef vanalega gert, þannig að ég heyri flest öll lögin í fyrsta skipti á morgun og er þ.a.l. ekki búin að mynda mér skoðun um hvort að við ættum að komast áfram eða ekki. Vona bara að Eiríki takist að koma okkur upp úr undankeppninni.

Árni sýndi mér þennan leik í gær. Allir að fara inn og smella nokkuð oft á takkann :). Alveg ótrúlega ávanabindandi, maður er alltaf að bíða eftir því að sjá Ísland færast upp um sæti en ég hef bara séð það fara neðar.
Ég og Árni erum búin að smella samtals 10.000 sinnum, geggjað lið!! Tek það reyndar fram að við smellum þegar að við erum að horfa á þætti, þannig að við sitjum ekki við tölvuna einungis til að smella.

Við Árni keyptum okkur bíl á föstudaginn :). Þvílíkt gaman, í rauninni í fyrsta skipti sem ég kaupi mér bíl, orðin 27 ára gömul. Árni átti Golfinn þegar að við byrjuðum saman og við seldum hann þegar að við fórum út. Þegar að við fluttum heim þá var tengdapabbi að kaupa sér nýjan bíl og þar sem að hann sá fram á að geta ekkert selt gamla bílinn þá gaf hann okkur bara hann. Alveg frábært að fá bíl gefins, sérstaklega þegar að maður er nýfluttur aftur heim og þarf að kaupa sér íbúð en bíllinn er ekki alveg upp á sitt besta enda frá árinu 1996. Hann gæti nú alveg dugað okkur lengur en Árni klessti smá á rétt fyrir jólin (sem betur fer sást ekkert á hinum bílnum) þannig að húddið festist og það er ekki hægt að opna það. Það kostar ábyggilega einhvern pening að gera við það og okkur finnst það bara ekki þess virði og fórum þess vegna að leita okkur að öðrum bíl.

Fundum þennan fína bíl, Nissan Note, kóngabláan og árgerð 2006. Alveg yndislegt að keyra hann. Ég og Árni vorum í samningaviðræðum alla helgina um hver fengi að keyra hann þegar að við fórum eitthvað um helgina, mjög skemmtilegt :) og hvert tækifæri nýtt til að komast aðeins út og keyra hann.

Erum svo að fara með Benedikt í ungbarnasund sem byrjar 15. maí. Hlakka mikið til að sjá hvernig honum líkar í vatninu. Vona að þetta verði til þess að hann verði ekki vatnshræddur eins og ég var þegar að ég var lítil. Sem betur fer eltist það af mér en ég var hræðileg á tímabili. Ég var með kúta, bæði um magann og á handleggjunum en samt mátti ekki sleppa mér nema þegar ég hélt mér í bakkann.

Vegna fjölda áskoranna (ehemm, það var nú reyndar bara ein frá Karen) þá ætla ég aðeins að prófa að hafa bloggið lengur.

En um leið og ég settist niður við tölvuna gleymdi ég öllu því sem ég ætlaði að blogga um, hmmm. Ekki alveg nógu gott. Ég gæti bloggað um komandi kosningar eða hvað það fer í taugarnar á mér þegar að fólk styttir íslensk orð. Hvað er málið með að skammstafa orðið fyrir með einum staf? Gjörsamlega hatandi. Eða þegar að fólk segir tvíbbarnir til að spara sér pláss, halló það munar einum staf. Og ammæli er víst orðið voðalega vinsælt, næ þessu ekki. Hverju munar hvort maður skrifar afmæli eða ammæli nema það að annað orðið er rétt, hitt vitlaust. Ég gæti haldið áfram endalaust en það er komið nóg af röfli. Nenni heldur ekki að skrifa um kosningarnar, ég er nokkurn veginn búin að gera upp minn hug og þá er ég sátt :).

Annars erum ég, Helga, Hrönn og Ásta á fullu að skipuleggja stelpukvöldið okkar en það verður þarnæstu helgi. Oh það verður svo gaman. Við erum nefnilega ekki búnar að hittast og hafa ekta stelpukvöld síðan snemma árið 2005!! Fyrst varð Hrönn auðvitað ófrísk, svo Ásta og Helga. Um leið og Helga var búin að eiga varð ég svo ófrísk þannig að það er lítið búið að vera um djamm hjá okkur öllum saman. Við ætlum að gera kokteila, hafa jellyskot, panta okkur mat og bara hafa það gaman, vívíví.

Ég og Árni fórum á Pabbann seinasta föstudag. Skemmtum okkur alveg svakalega vel. Lágum í kasti meirihlutann af tímanum, könnuðumst svo sannarlega við okkur þegar að hann var að lýsa ýmsu því sem tengist því að verða foreldri.

Annars er nú mest lítið að frétta, Benedikt verður skírður núna á laugardaginn þannig að við erum bara á fullu að undirbúa það. Veislan verður semsagt tvískipt, fyrst nánasta fjölskylda sem telur samt um 25 manns og svo vinirnir seinna um daginn.

Reyndar er ég að spá í að hætta með bloggið mitt, finnst ég hafa voðalega lítið fram að færa þessa dagana. Getur verið að það breytist þegar að ég verð ekki lengur heimavinnandi en allavega núna finnst mér þetta einhvern veginn hálfleiðinlegt blogg. Er samt ekki alveg búin að ákveða mig, kemur allt í ljós.

Þann 5. apríl var akkúrat ár síðan að við Árni fluttum aftur heim til Íslands, ótrúlegt hvað tíminn er fljótur að líða. Enda hefur í rauninni allt breyst, við erum orðnir foreldrar, komin í okkar eigin íbúð, Árni er kominn með vinnu (og er að rembast við að skrifa ritgerðina sína) og ég er búin með námið mitt (en ekki komin með vinnu).

Það var rosa mikið að gerast um páskana. Á miðvikudagskvöldið hélt Guðlaug vinkona upp á þrítugsafmælið sitt, ég var nú bara róleg og fór snemma heim. Á fimmtudaginn vorum við fjölskyldan bara að slappa af en á föstudaginn komu Ásta og Ívar í heimsókn með Eyrúnu Ólöfu. Árni fékk svo nokkra vini í heimsókn um kvöldið og þeir voru eitthvað að tölvunördast, spila einhverja leiki og svona. Ég var nú bara mest ánægð með að bæði ég og Benedikt vöknuðum ekkert við lætin í þeim :), um að gera að venja börnin við að sofa í gegnum hvað sem er.
Á laugardagskvöldið komu Karen og Grétar í mat, í rauninni fyrsta matarboðið sem við höldum og ekki nema 7 mánuðir síðan við fluttum inn!!! Í gær var svo páskamatur hjá tengdó þannig að við erum vel úthvíld og mjög södd eftir þessa skemmtilegu páska.

Benedikt fékk 2 páskaegg, sitthvort eggið frá ömmum sínum og öfum. Þar sem að hann getur nú ekkert smakkað á þeim erum við foreldrarnir sjálfkjörnir í að borða þau + ástareggið sem við keyptum handa okkur. Einum of mikið af páskaeggjum :).

Við fjölskyldan fórum í fyrsta skipti út í göngutúr í gær, foreldarnir fóru að kjósa um stækkun álversins en Benedikt svaf bara á meðan. Ég er voðalega sátt við Hafnfirðinga í dag, sem betur fer var nýja deiliskipulagið ekki samþykkt enda var þetta bara vitleysa út í eitt. En nóg um það, kosningarnar búnar og þá er alveg óþarfi að tala meira um þetta :).

Hildur og Konni eru flutt heim frá Danmörku, ekkert smá gaman og komu í heimsókn til okkar á miðvikudagskvöldið. Ég, Hildur og Edda kíktum svo til Jósu á föstudagskvöldið og skemmtum okkur svaka vel. Við kíktum svo aðeins niður í bæ en aftur varð ég bara að fara heim um tvöleytið, líkaminn þolir greinilega ekki meira þessa dagana. Ég var nú dálítið mikið þreytt á laugardaginn en gat sofið vel í nótt þannig að mér líður betur.

Á laugardaginn hélt Eyrún Ólöf upp á eins árs afmælið sitt. Þar sem Benedikt er búinn að vera veikur þá vildum við nú ekki fara með hann þannig að ég fór bara ein og skemmti mér rosa vel. Alveg yndislegt að sjá öll þessi litlu börn sem eru nýbyrjuð að labba og detta svo til skiptis :).

Hlakka mikið til næstu viku, páskarnir að koma!! Reyndar er nú ekki mikið gert á heimilinu fyrir þá enda einhvern veginn ekki tími til þess en Árni verður þá heima samfleytt í 5 daga, ekkert smá næs.

Það eru allir mjög hjálpsamir að benda mér á hugsa um hvernig heimilislífið væri ef við ættum annað barn fyrir, hugurinn á mér getur nú bara ekki hugsað þá hugsun til enda. Get ekki ímyndað mér ef annað barn þyrfti líka á athygli minni að halda, finnst alveg nóg að vera "bara" með Benedikt. Reyndar er hann mjög erfiður að sofa á nóttunum, mér finnst t.d. mjög erfitt þegar að ég fæ 4 tíma svefn og þá ekki einu sinni samfleytt en ég er alltaf að vona að hann fari nú allavega að sofa í ca. 5 tíma í einu en þar sem maður er ennþá smá stíflaður þá vaknar hann eftir ca. 3-4 tíma og er svo kannski vakandi í 1-2 tíma, ekki alveg að ganga upp.

Alltaf gaman að vita hvað maður missir af miklum svefni :).

Það er sko aldeilis ástand á litlu fjölskyldunni í dag. Allir meira og minna veikir. Benedikt er þvílíkt kvefaður, með stíflað nef og síhóstandi. Pabbi er hálfslappur með hita og mamma svaf eitthvað skakkt um nóttina þannig að hún er alveg stíf í bakinu og hálsinum og getur varla haldið á litla stubbinum sínum. Ekki neitt voðalega gaman.

Hinsvegar var rosa gaman um helgina. Benedikt fór í sína fyrstu næturpössun til afa og ömmu í Kópavogi og það gekk bara svona svaka vel. Við hjónin fórum saman í fordrykkinn fyrir árshátíðina hjá Árna (þar sem að sumir voru orðnir vel í því um sjöleytið, nefni engin nöfn) en svo skildu leiðir, ég fór í partý og Árni á árshátíðina. Ég var nú bara frekar róleg, kíkti reyndar aðeins á Glaum en það var ömurleg tónlist þar þannig að ég fór fljótlega heim. Var líka dauðþreytt og var búin að sjá rúmið mitt í hyllingum allt kvöldið. Árni var semsagt komin heim um tólfleytið og sofnaði strax en ég kom heim um tvö og svo sváfum við til hálftólf, ekkert smá gott. Frekar skrýtið samt að hafa engan til að vekja sig nokkrum sinnum um nóttina en samt sem áður vöknuðum við tvisvar-þrisvar af gömlum vana.

Ég varð græn af öfund þegar að ég las þessa frétt, hefði svo sannarlega viljað vera á þessari árshátíð.

Árni kom heim á föstudagskvöldið við mikinn fögnuð :). Hann keypti myndavél í fríhöfninni þannig að við getum skilað myndavélinni sem við vorum með í láni til tengdó. Alveg nauðsynlegt að eiga myndavél þegar að lítill stubbur er búinn að bætast við fjölskylduna. Árni keypti líka nokkrar DVD myndir, t.d. Gremlins 1+2, ekkert smá gaman að horfa á þær aftur. Gismo alltaf jafn sætur.

Árni sá svo alveg um Benedikt bæði á föstudags- og laugardagsnóttina sem þýddi að ég fékk 10 tíma svefn á föstudagsnóttina, ekki alveg samfelldan en nærri því. Alveg nauðsynlegt að fá svona langan svefn af og til til að hlaða batteríin. Áður fyrr snérist bloggið um spítalaferðir en núna snýst það um svefn :).

Ég fékk mér pylsur í hádegismat í dag og fór þá að hugsa um hvað Árni hneyklast alltaf á mér þegar að ég fæ mér pylsur, hann er alltaf að tala um að ég setji sósurnar ekki rétt á pylsurnar. Að hans mati þá eiga hrái laukurinn, steikti laukurinn, tómatsósan og remúlaðið að fara undir pylsuna en sinnepið á pylsuna sjálfa. Mér gæti nefnilega ekki verið meira sama um hvernig ég set þetta á og set þetta bara á eftir því hvað er næst hendinni. Árni hneyklast alltaf svo á mér þegar að ég geri þetta ekki "rétt" að hans mati. Mér finnst þetta bara svo fyndið að ég geri eiginlega meira í því að setja þetta "vitlaust" á, bara til að hann geti tuðað aðeins um þetta :). Það er greinilegt að ég er búin að hafa nógan tíma til að hugsa um mörg mikilvæg málefni þessa dagana, finnst ykkur ekki?

Annars hlakka ég þvílíkt til næstu viku, er að fara í klippingu+strípur á fimmtudaginn, fótsnyrtingu á laugardaginn og svo í útskriftarpartý til Eddu um kvöldið. Var einmitt að tala við Jósu í gær og við ætlum að fá okkur smá í glas, jibbí. Þar sem að ég er alveg hætt með Benedikt á brjósti og líka hætt að mjólka mig þá get ég alveg fengið mér áhyggjulaus í glas. Reyndar er árshátíð hjá Íslenskri erfðagreiningu sama kvöld en mig langar meira að fara í partýið þannig að Árni fer bara einn á árshátíðina. Benedikt fer semsagt aftur í pössun en Árni ætlar líklegast að koma fyrr heim svo að ég geti jafnvel kíkt niður í bæ. Þetta verður svoooo gaman.

Árni fór út í gærmorgun þannig að við mæðginin erum bara ein heima þessa dagana. Ég bað Siggu systir um að koma og líta aðeins eftir Benedikt á meðan ég færi út í búð. Ég fer semsagt út í búð og það vantaði mest bleiur og blautþurrkur en snillingurinn ég gleymi auðvitað að kaupa það :). Eitthvað voða utan við mig þessa dagana en Sigga bauðst bara til þess að fara aftur út í búð fyrir mig og kaupa þetta tvennt.

Mér finnst voða skrýtið að vera ein með Benedikt. Ég stend sjálfa mig að því að líta á klukkuna og hugsa: Núna eru bara 2 tímar þangað til Árni kemur heim úr vinnunni en átta mig svo á því að hann kemur ekkert aftur fyrr en á föstudag. Ekki það að ég nenni ekki að vera með Benedikt, bara leiðinlegt að vera ein heima allan daginn og allt kvöldið líka.

Eins og mér finnst skemmtilegt þegar að veturinn kemur þá finnst mér vorið alveg æðislegt líka :). Daginn er byrjað að lengja, sólin skín meira og allir komast í betra skap.
Mér líður semsagt aðeins betur en þegar að ég bloggaði seinast. Búin að sætta mig við að brjóstagjöfin gekk ekki, þýðir víst lítið að velta sér upp úr hlutum sem maður ræður ekki við. Ég held líka að ég verði að komast meira út en ég geri, fer eiginlega ekkert nema stöku sinnum út í búð. En við ætlum allavega að fara í mat til tengdó í kvöld, saumó annað kvöld og svo ætlum við að kíkja í heimsókn til mömmu og pabba um helgina.

Árni fer svo í vinnuferð á mánudaginn og verður fram á föstudagsmorgunn, þannig að heimsóknir til okkar eru vel þegnar. Sem betur fer verð ég með bílinn þannig að við mæðginin getum nú farið eitthvert ef við viljum.

Er búið að líða mjög illa undanfarna daga, skrifaði heillangan pistil á síðuna hans Benedikts um það enda tengist þetta brjóstagjöfinni. Þannig að ef þið viljið lesa það, kíkið þá bara á síðuna hans. Skrifa meira seinna þegar að mér líður betur.

Núna veit ég af hverju svefnleysi er talið ein af áhrifamestu pyntingaaðferðunum. Frá fimmtudegi og fram á sunnudag fengum ég og Árni voðalega lítinn svefn og ástandið á okkur í gær var vægast sagt hræðilegt. Við gátum varla talað saman af þreytu :) enda fór öll afgangs orka í að hugsa um Benedikt. Í nótt svaf hann sem betur fer aðeins betur enda líður okkur mun betur.

Fyrir utan svefnleysi var voðalega gaman um helgina, það var rosa gott að komast bæði út í einu á laugardagskvöldið og hitta vini hans Árna, spjalla saman um annað en barnauppeldi og bara aðeins að slappa af. Við vorum nú reyndar ekki lengi í burtu, ca. 2 og hálfan tíma en þetta er samt sem áður alveg nauðsynlegt. Benedikt fer svo aftur í pössun í lok mars en þá er árshátíð hjá Árna, fínt að hafa þetta með svona mánaðar millibili.

Annars finnst mér tíminn fljúga áfram í fæðingarorlofinu, mánuðirnir hverfa hreinlega. Í næsta mánuði fer Árni svo í burtu í 4 nætur vegna vinnuferðar, vona svo innilega að Benedikt verði farinn að sofa betur. Kvíði pínku fyrir ef hann verður ennþá svona erfiður allar nætur.

Loksins fékk ég dálítinn svefn, Benedikt svaf í heila fimm tíma samfleytt í nótt. Ég svaf reyndar "bara" í fjóra tíma, sofnaði ca. hálftíma eftir að hann var sofnaður og vaknaði sjálf eftir fjóra tíma, líkaminn var örugglega ekki alveg að skilja af hverju ég var ekki vöknuð fyrr miðað við undanfarnar vikur.

Benedikt fór svo í 6 vikna skoðun í dag og hann er orðinn það þungur að hann má fara út í vagn núna, hlakka voða mikið til þess. Verður fínt að komast út með hann á daginn og ná aðeins að hreyfa sig. Hjúkrunarfræðingurinn kíkti líka aðeins á mig í dag vegna vesenis með brjóstagjöfina og hún sagði bara beint út við mig að ég væri mjög þreytuleg þessa dagana :), alltaf gaman að heyra það.

Hildur vinkona kom til landsins í dag og verður í nokkra daga, ætlar líklega að kíkja á mig á fimmtudaginn. Hlakka ekkert smá mikið til að sjá hana. Það verður svo nóg að gera næstu daga, er að fara í saumaklúbb á fimmtudaginn, litun+plokkun á föstudaginn og svo er þrítugsafmæli hjá vini hans Árna á laugardaginn. Ætlum líklegast að kíkja í 2-3 tíma, oh það verður æðislegt að komast bæði út í einu og hitta annað fólk.

Þá er Benedikt Einar kominn með heimasíðu. Hún er læst en ef það eru einhverjir sem vilja komast inn á hana þá er bara að senda mér tölvupóst á ingaeb@gmail.com. Ákvað að hafa frekar tvær heimasíður svo að þeir sem nenna ekki alltaf að lesa eitthvað barnatengt geti allavega þá farið á mína heimasíðu, tíhí.

Annars er voðalega lítið að frétta, eins og hefur verið undanfarnar vikur. Ég fer ekki neitt og geri voðalega lítið annað en að hugsa um Benedikt en þannig er það þessar fyrstu vikur. Ég er líka alveg endalaust þreytt eftir mjög svo svefnlitlar nætur undanfarið. Vona að það fari að lagast mjög fljótlega því að svefnleysi er það erfiðasta sem ég veit um. Finnst alveg best í heimi að sofa mikið :).